Otóż... nie latamy. Podczas gry każdy z zawodników musi mieć miotłę pomiędzy nogami. Jest to jeden z elementów wyróżniający nasz sport. Miotła jest czynnikiem bardzo utrudniającym rozgrywkę – przede wszystkim sprawia, że trzeba grać tylko jedną ręką. Można się tego nauczyć i po kilku treningach bieganie z miotłą wchodzi w nawyk.

Ciągle jesteśmy czynnymi członkami Ligi i bierzemy udział we wszystkich turniejach na terenie kraju, a także wyjeżdżamy na rozgrywki międzynarodowe. Nasi zawodnicy są częścią reprezentacji Polski i biorą udział w Mistrzostwach Świata oraz Europy.

Prywatnie jesteśmy po prostu grupą znajomych, którzy chętnie ze sobą trenują, ale też grają w planszówki, jeżdżą w góry i chodzą na pizzę.

Otóż... nie latamy. Podczas gry każdy z zawodników musi mieć miotłę pomiędzy nogami. Jest to jeden z elementów wyróżniający ten sport, z zewnątrz wręcz zabawny ale w praktyce uciązliwym. Miotła jest czynnikiem bardzo utrudniającym rozgrywkę, ponieważ bieganie bez trzymanki nie jest najłatwiejsze, a złapanie piłki jedną ręką bywa kłopotliwe. Gry z miotłą należy się nauczyć, ale nie raz doświadczonemu graczowi spadła na ziemie. Podczas biegu bez piłki lub też z piłką, miotła jest trzymana jedną ręką. Najczęstszą praktyką łapania piłki jest ściśnięcie miotły nogami i wystawienie obydwóch rąk do chwytu.

Boisko do quidditcha jest prostokątem, na którym z każdej strony rozstawione są po trzy obręcze różnej wysokości. Są to bramki, a za przerzucenie piłki przez którąkolwiek z nich drużyna otrzymuje 10 punktów.

Do gry używa się dwóch rodzajów piłek: jednego kafla oraz trzech tłuczków.

Do 18 minuty meczu każda z drużyn ma na boisku 6 graczy. Po tym czasie na boisko wchodzi Znicz, a do każdej z drużyn dołącza szukający, mający za zadanie go złapać. Grę kończy poprawne złapanie znicza przez jedną z drużyn, co daje jej dodatkowe 30 punktów.

W trakcie gry każdy zawodnik musi mieć miotłę pomiędzy nogami – musi ona mieć stały kontakt z ciałem. Jeśli wypadnie lub spadnie na ziemię, gracz zostaje tymczasowo wyeliminowany. Może powrócić do czynnego grania po dotknięciu jednej ze swoich obręczy.

Ponieważ w sportowym quidditchu każdy zawodnik ma przypisaną rolę na boisku, ważnym elementem jest opaska, którą nosi. Jej kolor symbolizuje pozycję, na której gra dana osoba.

Złapanie znicza kończy grę, wygrywa drużyna, która zdobędzie najwięcej punktów.

Obrońca drużyny również może rzucać kaflem podczas gry. Posiada jednak pewien przywilej: jako jedyny jest odporny na ataki pałkarzy w obrębie swojego pola bramkowego. Każda drużyna może mieć tylko jednego obrońcę.

Szukający to zawodnik, którego zadaniem jest złapać znicza. Na boisko wchodzi dopiero w 18 minucie gry.

Znicz jest piłeczką tenisową owiniętą w specjalny woreczek, który z kolei przymocowany jest do tylnej części spodenek tzw. znicza–człowieka. Jako bezstronna osoba na boisku ma za zadanie nie dać się złapać żadnemu z szukających i bronić się przed nimi tak długo, jak to tylko możliwe. Złapanie znicza przynosi drużynie 30 punktów i kończy mecz.

International Quidditch Association w skrócie IQA to organizacja non–profit zarządzająca quidditchem sportowym na całym świecie. Pierwotnie, do 2010 roku, nazywała się Intercollegiate Quidditch Association, ponieważ na początku była to tylko inicjatywa uczelni amerykańskich. W 2016 roku IQA zostało międzynarodową federacją sportową, zarządzającą wieloma krajowymi federacjami – m.in. Polską Ligą Quidditcha.

Polska Liga Quidditcha to organizacja działająca w naszym kraju z ramienia IQA. Zrzesza polskie drużyny quidditcha, organizuje rozgrywki krajowe, opiekuje się drużyną narodową oraz pomaga nowym drużynom. Jej działania mają także promować quidditcha w naszym kraju i zachęcać nowe osoby do uprawiania tego sportu.